Bulimia

Bulimia, czyli “wilczy głód” jest chorobą najczęściej występującą u młodych dziewcząt (90% przypadków). Objawia się ona zaburzeniami w przyjmowaniu pokarmów, polegającymi na napadach niepohamowanego głodu, połączonego ze zjadaniem nienaturalnie dużych ilości pokarmów.

Po takim przejedzeniu u osoby z bulimią  często dochodzi do  napadu strachu, że przejedzenie spowoduje przyrost wagi. Konsekwencją tej obawy są próby sprowokowania wymiotów w celu usunięcia nadmiaru spożytego pokarmu. Takie zachowania z upływem czasu przybierają na sile, tak że w zaawansowanej bulimii pacjentki  wymiotują kilka razy dziennie nawet bez prowokowania wymiotów. Przekonanie pacjentek, że wymioty nie zabezpieczą ich wystarczająco przed przytyciem prowadzi do znacznego nadużywania środków przeczyszczających i moczopędnych.

Pacjentki z bulimią  aby schudnąć często wykonują intensywne ćwiczenia fizyczne. Należy zauważyć, że dziewczęta chore na bulimię potrafią się doskonale maskować i bardzo często w początkowym okresie – a nierzadko również w zaawansowanej chorobie – nawet najbliżsi nic nie podejrzewają. Osoby te  często posiadają normalną masę ciała, chociaż opisywane są również przypadki z bardzo gwałtownym przyrostem wagi. Badanie lekarskie bez dokładnego wywiadu zazwyczaj nie wykazuje odchyleń od stanu prawidłowego. Dyskretnymi zmianami, które mogą zasugerować występowanie bulimii mogą być przebarwienia i uszkodzenia szkliwa zębowego oraz stany zapalne dziąseł jako efekt działania kwasu solnego z żołądka podczas wymiotów.

W bardziej zaawansowanej postaci choroby w badaniach laboratoryjnych krwi możemy stwierdzić niski poziom glukozy, cholesterolu oraz niektórych elektrolitów (głównie potasu i magnezu). Te ostatnie zmiany mogą być przyczyną opuchnięcia kończyn dolnych, bolesnych kurczów mięśni, a także groźnych dla organizmu zaburzeń rytmu serca. W bulimii częściej zauważamy kamicę nerek. . Zdaniem  większości badaczy bulimia jest reakcją organizmu na szeroko pojęte reakcje stresowe. Szczególne niebezpieczny jest stres przewlekły, który dodatkowo nakłada się na pewne charakterystyczne cechy osobowości.

Czytaj również:  Piascledine 300 - Kapsułki do Leczenia Zwyrodnienia Stawów Kolanowych

Częstymi sytuacjami, które mogą prowadzić do bulimii są:

  • nieakceptacja przez środowisko rówieśników lub chęć za wszelką cenę dorównania im,
  • zawody miłosne,
  • złe relacje emocjonalne pomiędzy rodzicami a dziećmi lub tylko pomiędzy rodzicami ( np. rozwód) gdzie dziecko jest tylko obserwatorem konfliktu,
  • niepokój o swoją przyszłość (zdanie matury, dostanie się na studia),
  • obawa o utratę już istniejącej pracy,
  • strach, że nie podoła się obowiązkom zawodowym oraz wszelkiego rodzaju

niepowodzenia jak na przykład  nie dostanie się na studia czy nieotrzymanie awansu i przekonanie, że w przyszłości to już będzie niemożliwe.
U osób z bulimią często możemy zaobserwować charakterystyczne cechy osobowości, są to najczęściej osoby, które nie wierzą we własne siły, często się załamują nawet w przypadku nieistotnych niepowodzeń, charakteryzują się zmiennością nastrojów, wybuchowością przeplataną stanami zamykania się w sobie lub depresją. Na zakończenie należy sobie uzmysłowić najważniejszą rzecz, że bulimia jest chorobą i bezwzględnie wymaga fachowego leczenia. Nie leczona może przejść w postać przewlekłą dużo trudniejszą do leczenia i często nawracającą przy kolejnych sytuacjach stresowych, których przecież obecna sytuacja życiowa nam nie oszczędza.

Przyczyny bulimii

  • brak bliskiej osoby, z czym chory nie potrafi sobie poradzić
  • brak samoakceptacji
  • konflikty rodzinne
  • zaburzenia mechanizmów samoregulacji i samokontroli
  • uszkodzenie ośrodka sytości w mózgu
  • emocjonalne zaniedbanie dziecka w dzieciństwie
  • brak akceptacji przez grupę rówieśniczą (wiążący się często ze zmianą środowiska)

Czynniki genetyczne

Badania przeprowadzone w 2003 roku ujawniły powiązanie powstawania bulimii z miejscem 10p chromosomu. Ten dowód popiera tezę, że podatność na rozwinięcie zaburzeń w odżywianiu jest silnie powiązana z czynnikami genetycznymi. Predyspozycje rodzinne występują, gdy członkowie rodziny cierpieli na otyłość i zaburzenia depresyjne.

Zmiany fizyczne i psychiczne u osób cierpiących na bulimię

  • niedobory pokarmowe
  • odwodnienie
  • zmęczenie
  • zaparcia
  • bóle głowy
  • niedociśnienie tętnicze
  • dyskomfort w jamie brzusznej
  • zaburzenia równowagi elektrolitycznej
  • nieregularne miesiączki lub ich brak
  • sucha skóra
  • ospałość
  • zły nastrój
  • niepokój
  • zgrubienia skóry palców (od prowokowania wymiotów)
  • rany lub blizny na grzbietach dłoni
  • uszkodzenie szkliwa zębów
  • uszkodzenie naczynek krwionośnych w oczach
  • w skrajnych przypadkach – pęknięcie przełyku lub przepony
  • niechęć do samego siebie
  • stany depresyjne
  • poczucie wstydu i upokorzenia
  • opuchlizna twarzy i policzków (zapalenia ślinianek)
  • awitaminoza
  • rozciągnięcie żołądka do znacznych rozmiarów
  • osłabienie serca, wątroby i układu pokarmowego
  • podrażnienie przełyku, zgaga, refluks
  • psychiczne uzależnienie od środków przeczyszczających i odwadniających
Czytaj również:  Co to jest cytologia i co pokazuje?       

Fot. Pixabay.com