Grzybica stóp

Grzybica stóp jest chorobą zakaźną wywoływaną przez różne gatunki grzybów. Można się nią zarazić przez kontakt z zarodnikami grzybów, które praktycznie znajdują się w bardzo wielu miejscach, np. w sierści naszych domowych zwierząt, na wykładzinach, w meblach, w basenowych prysznicach. Wystarczy, że mamy dużą wilgotność i podwyższoną temperaturę a już tworzą się warunki do rozwoju grzybicy. Szczególnie narażeni na grzybicę są:

górnicy,
pracownicy pralni,
sportowcy,
bywalcy basenów
policjanci i żołnierze.

Zagrożone są również osoby noszące wysokie opinające buty, zwłaszcza z tworzyw sztucznych. Grzybica nie jest jednak związana z brudem, a zbyt częste stosowanie mydła może osłabić bariery ochronne skóry i przyczynić się do rozwoju choroby.

Objawy grzybicy:

pęknięcia,
bolesnych rozpadliny,
nadmiernie zrogowaciały naskórek jest doskonałą pożywką dla grzybów.

W zależności od rodzaju, przy grzybicy występuje łuskowata powierzchnia stopy: od koloru białego do ciemnożółtego.

Grzybica jest chorobą przewlekłą, często nawraca. Im wcześniej rozpoczniemy z nią walkę, tym lepiej, leczenie grzybicy stóp uważane jest za uciążliwe i długotrwałe. Dla lekarzy prowadzących leczenie, istotne jest systematyczne stosowanie się pacjentów do zaleceń terapeutycznych.
Po zakończeniu leczenia niezbędne jest stosowanie profilaktycznych zabiegów chroniących przed zakażeniem.

Właściwa pielęgnacja i higiena to dokładne osuszanie stóp po kąpieli, szczególnie w przestrzeniach międzypalcowych, zwalczanie nadmiernej potliwości, masaże stóp, pedikiur i stosowanie różnego rodzaju kosmetyków i preparatów przeciwgrzybiczych. Paznokcie należy regularnie i równo obcinać swoimi własnymi nożyczkami, a skórki przy paznokciach delikatnie odsuwać ręcznikiem po kąpieli. Na koniec należy wmasować w stopy krem – odpowiednio dobrany kosmetyk do stóp, który nawilża, odżywia i pielęgnuje.

Najczęstsze objawy grzybicy:

zaczerwienienie skóry
pieczenie stóp
swędzenie stóp
nadmierna potliwość stóp
pękanie naskórka
łuszczenie naskórka

Dermofity czyli grzyby, które osiedlają się w naskórku, włosach i paznokciach ( a więc tam gdzie jest kreatyna), bardzo lubią miejsca ciepłe, wilgotne i nieprzewiewne. Idealne warunki znajdują się więc na stopach.

na początku w przestrzeniach między palcami stóp – zwłaszcza 4 i 5 oraz 3 i 4 – pojawiają się maleńkie pęknięcia . Skóra boli i piecze, złuszcza się i maceruje, swędzi i niekiedy wydziela przykrą woń
grzybica z przestrzeni między palcami może też przynieść się na sklepienie stopy, czyli podbicie i boczne krawędzie stóp (to tzw. postać rogowaciejąca). W tedy w miejscach, gdzie jest mocno zaróżowiona skóra, widać złuszczający się małymi łuskami naskórek. Gdy grzybica dotrze do pięt, rogowacenie bywa tak silne, że pękają one boleśnie
Potnicowa odmiana grzybicy atakuje podeszwy. Początkowo na skórze pojawiają się pojedyncze pęcherzyki, które z czasem zlewają się i pękają . Naskórek wysycha, ale w miejscach zmian zostają ślady poszarpanych obrzeży.

Grzybica czyha na nas wszędzie , zagrzybiona osoba może rozsiewać w okół siebie maleńkie , praktycznie niewidoczne fragmenty naskórka , na których znajdują się zarodniki grzybów. Takie łuski mogą być na podłodze , w ręcznikach, w wykładzinach, gąbkach, pumeksach, w butach, oraz w pościeli i bieliźnie osoby zainfekowanej. Praktycznie nie ma miejsca, gdzie zarodniki nie mogłyby się znaleźć. Warunkiem ich obecności jest tylko wilgoć i ciepło. Wtedy , np. w dywanikach łazienkowych, zarodniki mogą przetrwać nawet dwa lata. Niestety, grzybica możemy się również zarazić dotykając zainfekowanej skóry chorego człowieka czy zwierzęcia.

Czytaj również: Jaki miód na przeziębienie działa najskuteczniej?

Do zakażenia grzybicą przyczynia się również brak o higienę osobistą. Ale i z ta higiena nie należy przesadzić aby nie pozbawiać stóp naturalnej bariery ochronnej – jaka stanowi płaszcz lipidowy i pożyteczna flora bakteryjna , nogi należy myć rano i wieczorem, najlepiej żelem pod prysznic o naturalnym pH, dokładnie je osusz , także pomiędzy palcami.

Zwykle lekarz dermatolog wie, że ma do czynienia z grzybicą stóp. Jednak nie wszystkie zmiany skórne, którym towarzyszy zaczerwienienie, złuszczanie naskórka i swędzenie świadczą o tej chorobie. Mogą być również objawem innych schorzeń, np. łuszczycy czy wyprysku alergicznego. By potwierdzić diagnozę lekarz zaleca badanie mikroskopowe pobranej próbki, a gdy ono okaże się niewystarczające , na specjalnym podłożu hoduje się w laboratorium grzyb wyizolowany z pobranej próbki, by przekonać się, jaki to rodzaj intruza.

Przy niewielkich zmianach na skórze zwykle wystarczy zastosować preparaty do użytku zewnętrznego. Przy bardziej zaawansowanych zmianach oprócz preparatów do stosowania miejscowego, lekarz zwykle zaleci środki doustne. Kurację zawsze trzeba przeprowadzić wg wskazań dermatologa i nie przerywać jej na własną rękę. Inaczej grzybica będzie nawracać. Po wyleczeniu musimy dokładnie odkazić wszystkie narzędzia do robienia pedikiuru (najlepiej wygotować), wyrzucić stare gąbki, szczotki, pumeksy, wygotować wszystkie ręczniki oraz ściereczki, jakich używaliśmy w czasie choroby i wyrzucić swoje buty.

Tinea pedis – tak po łacinie nazywa się grzybica stóp. Należy ona do najbardziej uporczywych schorzeń darmatologicznych. Łatwo można się nią zarazić i łatwo można przegapić jej pierwsze objawy:

na początku w przestrzeniach między palcami stóp – zwłaszcza 4 i 5 oraz 3 i 4 – pojawiają się maleńkie pęknięcia . Skóra boli i piecze, złuszcza się i maceruje, swędzi i niekiedy wydziela przykra woń
grzybica z przestrzeni między palcami może też przynieść się na sklepienie stopy, czyli podbicie i boczne krawędzie stóp (to tzw. postać rogowaciejąca). W tedy w miejscach , gdzie jest mocno zaróżowiona skóra, widać złuszczający się małymi łuskami naskórek. Gdy grzybica dotrze do pięt, rogowacenie bywa tak silne, że pękają one boleśnie
Potnicowa odmiana grzybicy atakuje podeszwy. Początkowo na skórze pojawiają się pojedyncze pęcherzyki, które z czasem zlewają się i pękają . Naskórek wysycha, ale w miejscach zmian zostają ślady poszarpanych obrzeży.

Czytaj również: Pielęgnacja stóp a grzybica, odciski i nagniotki

Każdy z nas może bardzo łatwo złapać grzybicę stóp. Wiadomo, że najłatwiej zdarza się to osobom chorym na cukrzycę , nadczynność tarczycy, z zaburzeniami krążenia czy osłabioną odpornością, np. po kuracji antybiotykami. Na grzybice łatwiej sa również narażone osoby ze spora nadwaga i ze skłonnością do nadmiernej potliwości. Do zakażenia grzybicą przyczynia się również brak o higienę osobistą. Ale i z ta higiena nie należy przesadzić aby nie pozbawiać stóp naturalnej bariery ochronnej – jaka stanowi płaszcz lipidowy i pożyteczna flora bakteryjna , nogi należy myć rano i wieczorem, najlepiej żelem pod prysznic o naturalnym pH, dokładnie je osusz , także pomiędzy palcami.

Niestety grzybica sama nie przejdzie . Jeżeli w porę nie zaczniemy sami jej leczyć, to albo grzyby tak zakaża skórę , ze trudno będzie nam chodzić , albo przeniosą się ze stóp na inne części ciała.
Zwykle lekarz dermatolog wie, że ma do czynienia z grzybicą stóp. Jednak nie wszystkie zmiany skórne, którym towarzyszy zaczerwienienie, złuszczanie naskórka i swędzenie świadczą o tej chorobie. Mogą być również objawem innych schorzeń, np. łuszczycy czy wyprysku alergicznego. By potwierdzić diagnozę lekarz zaleca badanie mikroskopowe pobranej próbki, a gdy ono okaże się niewystarczające , na specjalnym podłożu hoduje się w laboratorium grzyb wyizolowany z pobranej próbki, by przekonać się, jaki to rodzaj intruza.

Fot. Pixabay.com